Ρεκορ ελεύθερης απόστασης απο Αμφικλεια-περιγραφή 22 Μαιου 2022
Περιγραφή πτήσης και στρατηγικες
Η δύναμη της συνήθειας δεν βοηθάει πάντα.
Εισαγωγή και Προσδοκίες για την ημέρα
Ένα Ωραίο Σ/Κ για την Αμφίκλεια προέκυψε στο γνωστό τηλεφώνημα της Παρασκευής στο γραφείο, που συνδυάστηκε με μοντέλα πρόβλεψης για ιδανικές συνθήκες και φαντασιώσεις.
Φαίνεται ότι και οι δύο ημέρες θα ήταν καλές για την Αμφίκλεια, αν και η Κυριακή φαινόταν ότι θα είναι λίγο καλύτερη, ημέρα με πτώση ανέμων, περισσότερα σύννεφα, στροφή των ανέμων από ΒΑ σε ΒΒΔ ανάλογα με το ύψος και πιθανότητα καταιγίδων λόγω ενός τοπικού μετώπου που πλησίαζε και μας επηρέαζε στην περιοχή των Βαλκανίων. Η αυξημένη πιθανότητα βροχής μετά από τις 15.00 έκανε ξεκάθαρο το σενάριο πτήσης, που ήταν
πέτα νωρίς και φύγε μακριά…
Ευτυχώς κάποιοι μπόρεσαν και πήγαν στην Αμφίκλεια από το Σάββατο, οπότε πέταξαν και τις δύο ημέρες. Εγώ αντίθετα ήταν αδύνατον να σκεφτώ το Σάββατο σαν ημέρα βουνού, καθώς είχαμε εξετάσεις αγγλικών όλο το πρωί και το μεσημέρι του Σαββάτου στο κέντρο της Αθήνας, με το τασκ Νέα Πεντέλη Πανεπιστημίου Νέα Πεντέλη Πανεπιστημίου Πειραιάς για δουλειές, κέντρο, Νέα Πεντέλη να αποτελεί μια ευχάριστη ανάμνηση. Εργασίες για το Πανεπιστήμιο, παρουσιάσεις για ένα συνέδριο και άλλες δεσμεύσεις έσβησαν το Σάββατο σαν μέρα από το ημερολόγιο πτήσης για εμένα. Βέβαια επειδή η συνομωσία επαναλαμβάνεται, ήρθαν τα μαντάτα για τις πτήσεις προς Κιθαιρώνα που έγιναν τη μέρα που εγώ δεν μπορούσα να πετάξω…Πάλι τα ίδια, όταν εσύ δεν μπορείς οι άλλοι σκίζονται…
Η Κυριακή ήρθε, χωρίς κανένα ενδοιασμό. Όλα τα εργαλεία φορτισμένα, στο αυτοκίνητο και γειά σας, ούτε καφέ!
Σε όλη τη διαδρομή παρατηρούσα τα βουνά.
Η Πάρνηθα στις ανατολικές της πλαγιές φαίνεται ότι έφτιαχνε άχνες από τις 9 το πρωί. Η πρόβλεψη επιβεβαιώνεται με σημαντική αστάθεια σήμερα. Ακολουθεί η Πάστρα, ο Κιθαιρώνας, Ο Ελικώνας. Παρατηρώ ότι από πολύ νωρίς έχουν ήδη εγκατασταθεί τοπικές αύρες στην περιοχή. Ανατολικός στο 90, Δυτικός στον Ορχομενό. Αύρες σημαίνει θερμικά! Και όταν αυτό συμβαίνει 9.30 το πρωί, όλοι καταλαβαίνουμε τι θα συμβεί. Ο Παρνασσός ήδη έχει σύννεφα από τις 10 το πρωί, με βάση τουλάχιστον 300 μέτρα πάνω από τη Λιάκουρα. 2.700 με 2.800 προβλέπει το ICON, άρα πέφτει μέσα. Για να δούμε σε τι άλλο θα έχει πέσει ακριβώς.
Με βάση το νέο Τεφίγραμμα, σήμερα για Παρνασσό, ο άνεμος θα είναι αδύναμος χαμηλά, βόρειας διεύθυνσης. Θα στρίψει μερικές μοίρες πιο βόρεια από το Σάββατο που ήταν ΒΑ. Σε μεγάλο ύψος 10-15 kph, άρα θα σπρώχνει προς Ελικώνα. Αναστροφή σε 1100 και 1650. Μέσα σε αυτή τη ζώνη ασθενής Βοριάς, και εγκλωβισμένος υγρός και θερμός αέρας από χθες. Πάνω όμως από τα 1650 έχουμε ανανεωμένη μάζα ψυχρού ηπειρωτικού βοριά ο οποίος θα επιταχύνει και ενισχύσει οποιοδήποτε ανοδικό περάσει αυτή την αναστροφή, καθώς πάνω από αυτό το ύψος η θερμοβαθμίδα στρίβει απότομα αριστερά πάνω στο Τεφίγραμμα.
Μετα τη θεωρια ερχεται η πραξη
Το καθιερωμένο καφεδάκι που όπως πάντα ήταν δηλητήριο και δεν πινόταν στην πλατεία της Αμφίκλειας και οι πρώτες δυνατές ριπές θερμικών στις 10.30. Εγκαθίσταται μια αύρα από ΒΔ που μας προβληματίζει λίγο στην προσγείωση, αλλά φαίνεται ότι αυτό έχει να κάνει και με το πέρασμα του αέρα από τη Λαμία και το Μπράλλο, λόγω του ότι έχει στρίψει σήμερα πιο βόρειος. Ο άνεμος θα προτιμήσει τον ευκολότερο δρόμο και αυτός θα είναι να μπει από το Μπράλλο και να στρίψει αριστερά προς Γραβιά, Μαριολάτα και Σουβάλα σε όλα τα ύψη. Έτσι στην προσγείωση βλέπουμε ΒΔ αντί για Ανατολικό και το ίδιο έγινε και στην απογείωση.
Απογείωση, στα 1100 ανατολική Αμφίκλειας (Νο 2).
Παρατηρούμε όλοι ότι ο καιρός είναι από πίσω. Αυτό είναι πολύ νωρίς για αυτή την ώρα 11.30 και αυτό το σημείο. Συνήθως με Βόρειους ανέμους έχουμε δραστηριότητα στις ανατολικές πλαγιές του Παρνασσού. Αυτά τα πρωινά θερμικά ξεκινούν μια ανατολική αύρα από τον κάμπο της Τιθωρέας που μέσα από ένα στενό πέρασμα στο Μόδι συμπιέζεται και ξεφορτώνει στον κάμπο της Αμφίκλειας από τα ανατολικά. Ο κάμπος αυτός είναι χαμηλότερα, με αποτέλεσμα στο σημείο που αδειάζει η μία κοιλάδα μέσα στην άλλη να έχουμε απόκλιση των ανέμων και καθοδικά. Οι πλαγιές που βρίσκεται η απογείωση είναι αρκετά χαμηλά μέσα στην αναστροφή, και επηρεάζονται από το τι θα κάνει αυτή η ανατολική αύρα της περιοχής. Όταν όμως ο ήλιος περάσει στις δυτικές πλαγιές, το μέρος αλλάζει δραματικά. Αρχίζει και δουλεύει η Δυτική απογείωση Νο3. Αυτό όμως γίνεται μετά τις 13.30, και σήμερα το κάνει από τις 11.30.
Αυτό σημαίνει ότι σήμερα κάτι άλλο συμβαίνει.
Ο άνεμος είναι Βόρειος , ίσως λίγο ΒΔ,. Και όπως περνάει από τη Λαμία, προτιμάει να περάσει από Γραβιά, Μαριολάτα, και να έρθει από ΒΔ στην Απογείωση. Και πάλι όμως δεν είναι σωστός είναι πολύ πλάγιος και είσαι υπήνεμος από το θερμικό του βράχου στη Δυτική απογείωση.
Αρχίζω τη γκρίνια… Έπρεπε να ανέβω με το δικό μου αυτοκίνητο…έπρεπε να πάμε στην πάνω απογείωση για να έχουμε δύο επιλογές , Ανατολική και Δυτική απογείωση…Ο καιρός δουλεύει από πίσω και όσο περνάει η ώρα θα το κάνει περισσότερο…Δεν έχει νόημα να περιμένουμε στην Ανατολική, γιατί θα χάσουμε σημαντικό χρόνο μέχρι την κορυφή, για να ξαναστήσουμε, και η μέρα μετά τις 15.00 δίνει Congestus, Castelanus, και τοπικές καταιγίδες στο Καρπενήσι, που όμως θα προκαλέσουν cascade προς τα κάτω και θα βρέξει και εδώ…Ήδη κάποιο σύννεφο κάνει άκμονα πάνω από τη Γκιώνα…Ακούστε, βιαστείτε και πάμε στη Δυτική…Μπορεί και εκεί να είναι πλάγιος από δεξιά, μετά όμως τις 13.30 θα λιάζεται περισσότερο και θα γυρίσει για να απογειωθούμε. Μετά την απογείωση θα μπούμε δεξιά στο λούκι ανάμεσα στις δύο απογειώσεις και γειά σας…Unfortunately I was not believed…
Φαίνεται ότι η δύναμη της συνήθειας μερικές φορές κλείνει τα αυτιά και τα μάτια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι επειδή κάτι συμβαίνει πολλές φορές δεν σημαίνει ότι κάθε μέρα είναι ίδια. Ας μην χάνουμε εκτός από την ακοή μας και την όρασή μας και την επεξεργασία μας.
Αφού είδα και αποείδα, αποφάσισα να φορτώσω το Π5 στην πλάτη και να αυτονομηθώ! Ανηφόρισα με συζήτηση για τεφιγράμματα, πως δουλεύει το μέρος από το 1998 που πρωτοπέταξα εδώ με Γιάννη και Θωμά. Ταχυπαλμία στην απογείωση…πλαγιούριος βορειοδυτικός υπήνεμος και ριπαίος άνεμος….Είναι ακόμη 13.00 το μέρος θα δουλέψει μετά τις 13.30…Τα λέγαμε αλλά δεν μας πιστεύανε…
Ωραίες συζητήσεις για μετεωρολογία, σύννεφα, τι βλέπουμε, στοιχήματα για την εξέλιξη του καιρού με το Θωμά, μοντέλα, στρατηγική speed to fly, επιλογή Mc Cready Speed, XC calculators…απόλαυση. 13:30, λόγια τέλος, μπαίνω στο Cannibal race-2.
Εκκίνηση
Ετοιμάζομαι και περιμένω τη ριπή. Με κοιτούν λίγο σαν χαμένο από χέρι. Δεν έγινε και κάτι, μπορεί να πατώσω, θα κάνω το γύρω, θα βγω από Σουβάλα στο αυτοκίνητο. Άλλωστε δεν έχει ανατολικό κάτω οπότε θα είναι εύκολο σχετικά. Επειδή όμως όπως δείχνουν και οι διακυμάνσεις στις ριπές θα έχει λίγο ξύλο, πρέπει να προσέξω. Θα απογειωθώ στο όριο της αναστροφής και αυτό συνήθως συνδυάζεται με τον χαρακτηριστικό ήχο κρατσανίσματος…Επίσης το θερμικό του βράχου δεν θα έρθει αριστερά από αυτόν αλλά δεξιά του λόγω της διεύθυνσης του ανέμου, άρα θα στρίψω δεξιά στο βράχο και θα μπω μέσα στο λούκι ανάμεσα στις δύο απογειώσεις, θέλει λίγο θάρρος…Περιμένω να γίνει λίγο πιο οργανωμένη η ριπή και να δω άχνες πάνω από την απογείωση…
Φεύγω όταν αισθάνθηκα κάτι οργανωμένο. Περίπου 13.45. Άμεση άνοδος με ενεργή πτήση λόγω της αναστατωμένης ατμόσφαιρας. +1,+2,+1,5. Σιγά σιγά αφήνω την πρώτη αναστροφή. Είναι στενό και υπάρχει ένταση. Ο άνεμος πηγαίνει παράλληλα με την κορυφογραμμή, και πίσω από κάθε κορυφή κάνει συγκλίσεις στο υπήνεμο πυροδοτώντας κάποια ταραχώδη ανοδικά που έρχονται με σφαλιάρες. Δεν μιλάει κανείς. Ακούγεται μόνο ο ήχος από το πανί που πάλλεται αλλά κρατιέται. Το Μ7 στο φυσικό του περιβάλλον, usable επιδόσεις μέσα σε ξύλο! Το πράγμα κλιμακώνει γιατί κάποια στιγμή φτάνω στα 1600. Εκεί έχει λίγο παραπάνω ανατάραξη και το αλεξίπτωτο κλείνει ακροπτερύγια, και μπαινοβγαίνει σε κάτι στενό, ενώ ταυτόχρονα ο ήχος του χαλαροτεντωμένου πανιού και οι κινήσεις καρατέκα στα φρένα, ακούγονται και φαίνονται από πολύ μεγάλη απόσταση. Ταυτόχρονα αρχίζει και η συζήτηση στον ασύρματο…Απάντηση… ‘’δεν περνάω πολύ ωραία για την ώρα, αλλά πετάει’’. Νομίζω ότι δεν με άκουσαν τελικά, ποιος ξέρει τι κουμπί πάτησα πάλι στο VX-6.
Πάνω από τα 1650 το πράγμα δυναμώνει. Το ζεστό και υγρό ανοδικό περνάει μέσα σε ένα στρώμα ψυχρότερου αέρα, και το θερμικό πάει ακριβώς Χ2 από ότι πριν! Μερικά κλεισιματάκια λόγω της σχετικής στενότητας του πυρήνα, και…cloud base at last! 2700+ και ούριος 10-15 Βοριάς. Ήδη βρίσκομαι από την κλίση του θερμικού προς τη Φτερόλακα. Asta la vista baby και φεύγω για χαράδρα Bελίτσας κυκλώνοντας ότι έβρισκα μπροστά μου. Δεν έχουμε όμως καιρό για χάσιμο.
Παρνασσός
Υπάρχουν ασφαλή νέφη πάνω από τον Παρνασσό, κυρίως από τη Δυτική πλευρά του βουνού, που αναπτύσσονται. Τίποτα ανησυχητικό για την ώρα. Όμως από δυτικά έχουν χαμηλότερη βάση από ότι στα ανατολικά. Φαίνεται ότι οι δυτικές πλαγιές του βουνού δουλεύουν περισσότερο από τις ανατολικές. Αυτό είναι μια χρήσιμη πληροφορία για το τι θα βρούμε μετά. Ούριος, επιτάχυνση και ανοδικό. Maintain Altitude, Maximize Airspeed!
Σιγά σιγά, ή μάλλον γρήγορα, βρίσκομαι στη γωνία της Βελίτσας και στρίβω πίσω προς Δαύλεια. Τα σύννεφα είναι πιο δυτικά, και μετά φαίνεται ο Ελικώνας μπλε. Πρέπει να πάρω μέγιστο ύψος…Εξαντλώ το ανοδικό στο τελευταίο όριο του νέφους του Παρνασσού, και φεύγω για Ελικώνα… Στιγμή χαλάρωσης…Βλέπω στο XC track τα δεδομένα… Μέση ταχύτητα XC 25kph, λόγος 14:1 ούριος 10kph, Ground speed 55kph.
Ελικώνας
Το βουνό αυτό με έχει ταλαιπωρήσει πολλές φορές. Χαρακτηρίζεται από πολυπλοκότητα, είναι ένα συγκρότημα από βουνά που λειτουργούν αναμειγνύοντας τους τοπικούς ανέμους και δημιουργούν τοπικά φαινόμενα. Υπάρχει η περιοχή κοντά στη θάλασσα με την περισσότερη υγρασία, ενδιάμεσα οροπέδια και μικρότερες κορυφές, υπάρχουν μεγαλύτερες κορυφές που είναι πάνω από τις αναστροφές, house thermals, και είναι εκτεθειμένο στο Βοριά και στον Δυτικό, που περνάει πιο εύκολα από εκεί παρακάμπτοντας τον μεγάλο ορεινό όγκο του Παρνασσού. Η συνήθης Ανατολική Αύρα της Κωπαϊδας το χτυπάει χαμηλά, ενώ ψηλότερα από τα 1500μ κυριαρχεί ο Μετεωρολογικός άνεμος, ενώ φαίνεται να δουλεύουν καλά σήμερα και οι Δυτικές προσήλιες πλαγιές. Οι ανεμογεννήτριες βοηθούν πολύ στο να καταλάβεις τι συμβαίνει εκεί που βρίσκεσαι. Σήμερα δεν έχει Ανατολικό και αυτό δίνει μια χρυσή ευκαιρία για εμένα να το περάσω αυτό το σημείο 30km από την Αμφίκλεια.
Πλησιάζοντας την Ανάληψη, και σημαδεύοντας εκείνο το house thermal πάνω από τις φουρκέτες του δρόμου που ανεβαίνει από τη Λειβαδιά, καταλαβαίνω ότι δεν δουλεύει η προσήνεμη πλευρά του βουνού χαμηλά. Εν συντομία, τα θερμικά φτιάχνονται στις δυτικές πλαγιές στα προσήλια σημεία του βουνού. Υπάρχει και μια τοπική ΒΔ αύρα χαμηλά που τροφοδοτεί αυτά τα θερμικά από τη θάλασσα. Φεύγω λοιπόν λίγο πιο Δυτικά από ην κορυφογραμμή, μέχρι το σημείο που βρίσκω αυτά τα θερμικά τα οποία είναι 1-1,5m/s. Όταν όμως περάσω την αναστροφή των 1650μ, τότε ο Βοριάς εμφανίζεται και κάνει τη δουλειά του παγώνοντας τον περιβάλλοντα αέρα, και επιταχύνοντας τα ανοδικά Χ2 και Χ3 μερικές φορές. +4,+5 m/s ταραγμένο, ανακατεμένο κρύο και ζεστό και πολύ στενοί πυρήνες. Στα 2100-2200και πάνω τα θερμικά γίνονται πιο αδύναμα και δεν έχει νόημα να χάνεις χρόνο πια. Η ιδανική ζώνη των ανοδικών έχει διαμορφωθεί μεταξύ 1600 και 2100. Χαμηλότερα και ψηλότερα καθυστερείς…
Ελικώνας 1 τέλος. Πάνε και οι ανεμογεννήτριες, και πάμε για Ελικώνα 2. Εδώ τα θερμικά είναι εντελώς από πίσω πια. Το επιβεβαιώνουν και οι γλάροι, με τους οποίους κάνουμε παρέα αρκετή ώρα. Η σχέση βέβαια που έχει αναπτυχθεί μεταξύ μας είναι μάλλον μονομερής! Μου έχουν δώσει σημαντικές πληροφορίες μέχρι τώρα , αλλά ήρθε η ώρα να χωρίσουν οι δρόμοι μας στο δρόμο για Ελλοπία.
Κιθαιρώνας
Ένα μεγάλο glide από τον Ελικώνα σε μια ευσταθή μάζα χωρίς νέφη, και με καθοδικά. Χάνω διαρκώς το ύψος μου και ψάχνω να βρω γιατί. Τι κάνω λάθος? Όταν υπάρχει μόνιμη κάθοδος σε μια σταθερή γραμμή, μπορεί να υπάρχει άνοδος σε κάποια άλλη. Τι μπορώ να δω για να την ανακαλύψω?
Έχω φτάσει στο 58km από απογείωση και έχω χαμηλώσει αρκετά. Ακολουθώ τον κλασσικό κανόνα…’’Keep flying over high ground’’ και επιλέγω μια γραμμή λόφων που είναι δυτικά από τα Λεύκτρα και το Καπαρέλι και καταλήγει στο δρόμο για τις Πλαταιές. Παρατηρώ ότι οι ανεμογεννήτριες πάνω σε αυτούς τους λόφους δείχνουν ασθενή Δυτικό. Λείπει και από εδώ ο Ανατολικός που θα με δυσκόλευε αλλά έχω χάσει πολύ ύψος και είμαι στα 1000μ. Περνάω το Καπαρέλι και δεν έχω βρει τίποτε. Μάλλον εδώ τελειώνει η μέρα σκέφτηκα. Τότε με ξύπνησε ο ασύρματος! Κόσμος που πετούσε, προσγειωνόταν, συντόνιζε την περισυλλογή του, Αυτοκίνητα πάνω κάτω, ποιος θα πάει τι θα κάνει, που…Μίλησα στον ασύρματο και με είχαν εντοπίσει. Περίμεναν να προσγειωθώ…Και εκεί κατάλαβα ότι δεν θέλω να τα παρατήσω. Με 700-800 μέτρα έστριψα προς την απογείωση. Βλέποντας ένα αλεξίπτωτο προς την πυραμίδα, σκέφτηκα ότι κάτι μπορεί να μου δώσει ακόμη η μέρα. Final glide λοιπόν για την απογείωση των Πλαταιών και λίγο ούριος. Λογικά θα φτάσω χωρίς πολλές απώλειες…
Ξανακοιτάζω το XCTrack: Λόγος 12:1, ταχύτητα 45kph, Μέση ωριαία ταχύτητα 34kph!!! Μόλις κατάλαβα τι έκανα λάθος τόση ώρα. Είχα βιαστεί πάρα πολύ και είχα πατήσει επιτάχυνση παραπάνω από ότι έπρεπε. Αν βρω κάτι τώρα, θα πρέπει να πετάξω πολύ συντηρητικά. Η μέρα είναι προς το τέλος της, είμαι στη λάθος μεριά του βουνού (όχι τη Δυτική) είναι εντελώς μπλε, και φαίνεται σαν να έχει μπει δυτικός στην περιοχή…All odds against me! Και ξαφνικά -2m/s. Με το που πέρασα το εκκλησάκι από τα δυτικά του νομίζοντας ότι κάτι θα έρχεται από τα σκουπίδια, άρχισε ένα παρατεταμένο καθοδικό χωρίς κανένα αύριο. Έστριψα 90 μοίρες και στόχευσα μακριά του. Τουλάχιστον να γράψω ένα δύο χιλιόμετρα ακόμη και να κάνω το 75 σε 77.
Σώσιμο
Πάνω από το ξενοδοχείο του Αβράμογλου, υπήρχε κάτι…κάποιος μερακλής είχε τέρμα τη μουσική του και πίεζε την ατμόσφαιρα με τους ήχους του, ενώ η ψησταριά δούλευε στο φουλ και η μυρωδιά ανέβαινε μέχρι τη μύτη μου και με καθοδηγούσε. Υψόμετρο 480μ με έδαφος στα 350μ (130μ απο το εδαφος). Λαμαρίνες, μαντρί, ψησταριά, ΔΒΔ άνεμος, ανατάραξη, ξερά χωράφια και πράσινα, χωριό, σπίτια, λόφος αρχαίων που κάνει σκαλοπάτι και πυροδοτεί κάτι. Αυτό το κάτι κατρακυλάει στην πλαγιά, και σε κάθε στροφή σου δίνει ελάχιστο και ντριφτάρει προς το καταφύγιο. Η κλίση του ανοδικού ακολουθεί την κλίση του εδάφους, που είναι μικρή. Κάνω δεύτερη στροφή στο χέρι την αρτάνη του φρένου και αρχίζω το ψάξιμο.
Χαμηλά το θερμικό κινείται νότιο ανατολικά. Πιο πάνω πηγαίνει προς τα νότια, μετά νοτιοδυτικά, ύστερα δυτικά. Με άλλα λόγια όσο ανεβαίνω ο άνεμος γίνεται από βορειοδυτικός ανατολικός. Στο καταφύγιο όμως βρίσκω τον πυρήνα, και περνάω την πρώτη αναστροφή στα 1100μ. Μπήκα πάλι στη ζώνη ανάμεσα στα 1100 και 1600μ που είχε άπνοια. Εκεί το θερμικό οργανώνεται και γίνεται κάθετο. Συνεχίζω να κυκλώνω για πάντα μέχρι τα 1600μ. Πάλι κούνημα, χάσιμο του πυρήνα, μετατόπιση ψάξιμο, ενίσχυση από το Βοριά, +2μ/s. Δροσερός αέρας μέχρι τα 2100 πάνω από το καταφύγιο…Πρέπει να πάρω μια απόφαση τώρα.
Αρχικά κινούμαι ανατολικά. Σκέφτομαι ότι εδώ που είμαι ο άνεμος έχει Βόρεια διεύθυνση, αλλά πρέπει να μείνω πάνω από το ορεινό έδαφος σε δυτικές πλαγιές που θα ξεκολλήσουν καλύτερα θερμικά. Άλλωστε η μέρα έχει περάσει, και οι θερμότερες δυτικές πλαγιές του Κιθαιρώνα θα δώσουν τώρα ότι είναι να δώσουν. Ακόμη όμως δεν αισθάνομαι σίγουρος. Πρέπει να βρω πρώτα κάτι από αυτή την πλευρά για να αποφασίσω. Και βρίσκω Δυτικά από τις ερυθρές! Πριν την Κάτζα είμαι στα 2200μ. Το οροπέδιο της Πύλης είναι μπλε. Όλη η περιοχή προς Τανάγρα και Αυλώνα είναι μπλε. Καμία ένδειξη από ανεμογεννήτριες, καπνούς ή άλλα σημάδια για ανέμους στο έδαφος… Παρατηρώ όμως κάποιες άχνες που φτιάχνει πάνω από την Οινόη. Δεν έχω πολύ χρόνο. Δεν έχω άλλη Εναλλακτική. Προβληματισμένος για να πετάξω πάνω από μια περιοχή με ασαφείς προσγειώσεις, φεύγω γρήγορα για τις άχνες.
Οινόη
Δυτικά της Οινόης, υπάρχουν λόφοι, ξηρά λιβάδια και solar panels. Κτίρια, ζεστές μεταλλικές αποθήκες, ελαφρύς δυτικός και ήλιος! Η συνταγή του θερμικού. Οι άχνες οργανώνονται λίγο καλύτερα και φτιάχνουν το ομορφότερο Cumulus που δημιουργήθηκε ποτέ στον πλανήτη γη απόγευμα...Ο πυρήνας αλλάζει συνεχώς χέρια ανάμεσα στον άνεμο και στον ήλιο, καθώς άλλοτε δυναμώνει στην βόρεια πλευρά του νέφους και άλλοτε στην προσήλια. Το τερματίζω με υπομονή στα 2260μ γιατί μετά δεν πρόκειται να βρω τίποτε άλλο. Τι επιλογές όμως έχω τώρα?
Καντήλι; Σαλαμίνα; Ασπρόπυργο; Πάρνηθα; Πεντέλη; Νέα Μάκρη;
Το Καντήλι φαίνεται χωρίς νόημα, ο άνεμος δεν είναι κατάλληλος για να τον εκμεταλλευτώ προς τα εκεί. Επίσης χαμηλά φαίνεται ότι θα είναι δυτικός, οπότε στο τέλος θα δυσκολευτώ πολύ. Το ίδιο και για τη Σαλαμίνα, αν και εκεί θα έλυνα πολλά θέματα περισυλλογής και το αποτέλεσμα της πτήσης θα ήταν εντυπωσιακό!...Χα χα, απορρίπτεται.
Ο δρόμος για την Πάρνηθα είναι κλειστός, καθώς εκεί φαίνεται ότι επικρατεί ένα βόρειο ρεύμα μέχρι χαμηλά, και δεν δουλεύουν οι δυτικές πλαγιές γιατί δεν υπάρχει τίποτε από σύννεφα ή άχνες. Επίσης θα πρέπει να το κάνω από την κορυφογραμμή της Στεφάνης, που στο βόρειο τέλος της έχει πολύ δύσκολο και απροσγείωτο μέρος. Έτσι ακόμη και εκεί, είτε θα πρέπει να φύγω με κόντρα προς Αυλώνα και να ξεμείνω κάπου στα Δερβενοχώρια ή να χάσω στην καλύτερη τις δυτικές πλαγιές και να προσγειωθώ κάπου στη Μαλακάσα. Πως θα μεγιστοποιήσω τη μέρα τώρα που είναι αργά;
Φυσικά η επιλογή είναι απλή. Πάμε για Ασπρόπυργο. Αν εκεί χαμηλώνοντας βρω ΝΔ και θερμικά από τις ΝΔ πλαγιές, ίσως περάσω με το θερμικό της Φυλής, πιάσω τη γωνία της Πάρνηθας και με ένα ακόμη θερμικό φτάσω Πεντέλη. Ακόμη και αν προσγειωθώ Δυτικά από το Τατόι για να μην επηρεάσω το αεροδρόμιο, θα έχω κάνει 120km. Αν περάσω στην Πεντέλη 130km. Τελευταίο θερμικό μέχρι 1200μ από εκεί για ένα τελικό glide προς Νέα Μάκρη…
Και εκεί έφαγα το μπροστινό κλείσιμο στο Νταμάρι του Ασπρόπυργου!!!
Ο Βόρειος άνεμος όσο πήγαινα προς Αθήνα πέρναγε χαμηλότερα. Εγώ μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις για παγκόσμιο ρεκόρ από την Αμφίκλεια, χαλάρωσα, και γενικά δεν κατάλαβα ότι θα πετούσα υπήνεμος καθώς ο άνεμος κατέβαινε τις πλαγιές του Ασπρόπυργου από το Νταμάρι, έστριβε αριστερά για να γυρίσει εντελώς πλάγιος στην περιοχή της απογείωσης του Ασπρόπυργου.
Κακήν κακώς κράτησα το Μ7, και με κράμπα στο αριστερό χέρι και θλάση στη δεξιά ωμοπλάτη κατέβηκα σαν το πληγωμένο σκύλο για να προσγειωθώ κοντά στην Αττική οδό κοντά σε έναν γραφικό οικισμό της περιοχής…
Με το ξύλο που είχε στην προσγείωση, τα υπήνεμα από τον Δυτικό και τους ρότορες από τα κτίρια, είχα πολλή ώρα να δω το GPS! 111km take off Distance έλεγε το γερασμένο Brauniger Compeo+2, ενώ το XCTrack έγραφε:
XC speed 29.5kph
Max free Distance 111Km
Total XC Distance 116Km
Max Thermal 4.5 m/s
Max dive -4m/s
Max Altitude 2975m
Τότε κατάλαβα τι είχε συμβεί! Ρεκόρ ανοιχτής απόστασης από την Αμφίκλεια. Έσπασα και το δικό μου ρεκόρ σε ευθεία, πέρασα τους 1000 βαθμούς στο Leonardo για όλα τα έτη που πετάω. Αμέσως γύρισα και κοίταξα τις ΒΔ πλαγιές του περιφερειακού Αιγάλεω και σκέφτηκα ότι λίγο ακόμη και θα έπεφτα πάνω σε προσήνεμες και προσήλιες πλαγιές, θα έπαιρνα το θερμικό για Υμηττό, και και… Έλεος Τσούκα φτάνει! Προσγειώθηκες... Μάζεψε γιατί εδώ που είσαι δεν θα σε βρούνε ούτε με το βρακί!
Επίλογος
Ευχαριστώ τον Αντώνη και τον Γιάννη για την επιστροφή του Αυτοκινήτου μου, τη σύζυγο που πετάχτηκε μια Αττική οδό για να με μαζέψει, το Δημήτρη που συναντηθήκαμε στον αέρα στον Ασπρόπυργο και έσπευσε να ανέβει με τα πόδια για να πάρει το μηχανάκι και να έρθει να με βοηθήσει, όλους μου τους φίλους που μου έστειλαν μηνύματα, με πήραν τηλέφωνα για τα σχετικά μπράβο, όλους όσους με έβλεπαν στο live και σχολίαζαν εμψυχώνοντας την κατάσταση στο viber, και ήταν σημαντικό γιατί ήμουν μόνος σε όλη την πτήση και έβλεπα το ενδιαφέρον στο ρολόι που ερχόντουσαν αυτά τα μηνύματα. Τέλος να ευχαριστήσω το φιλο μου το Σλάβεκ, που με εκνεύρισε στην απογείωση γιατί μου είπε ότι δεν γίνεται!!!
Αν ήσουνα κι εσύ, θα κάναμε μπάνιο στο Σχοινιά Σλάβεκ!
Πάμε για άλλα!
Βαγγέλης Τσούκας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου